úr bókinni um píslirnar

Það hefur farið með versta móti um hjartað í mér undanfarið. Það hefur lamist lengi, og upp á síðkastið hefur verið þröngt um það í brjóstinu eins og brjóstið og hjartað eigi ekki saman lengur. Eitthvað er sem þrengir að rifjunum og í sambandi við þetta gína við mér kolsvört leiðindi og hræðsla í allar áttir, stundum svo að mér verður flökurt. Nú er tími til að byrja á bókinni um píslirnar. Engin lifandi sála nærri, að heitið geti, fegurð heimsins fjarri mér, nema einhver ögn af fegurð himinsins.

(úr formála að Samastaðar í tilverunni eftir Málfríði Einarsdóttur)

Þett var fyrsti dagur í kreppu núna er ég hætt að telja dagana, dembi mér bara í veturinn, geri málamiðlanir: já það má fá sér kaffi og sígó í morgunsár ef stefnan er sett út í kuldann. Alltílæ að verðlauna sig fyrirfram. Pabbi gamli samdi einu sinni lag sem heitir "Út í kuldann" það er gott lag góð plata hann var líka svo stoltur af því að hafa tekið upp hljóðið í flugvél að taka á loft wroooom! Lýsi brúna litinn með síðustu dropunum úr gulri fernu mig langar heim í vestfirskt heimili að borða harðfisk og drekka kaffisull og hjúkk, bráðum fer ég þangað.

From Copenhagen to Malmö

Hún er klók sú gamla
þegar ég teygi mig eftir henni
til kasta út í hafsauga
rennur hún mér aftur úr greipum
smeygir sér undir fóðrið
og hringar sig í innanávasanum
malandi af vellíðan
læðan atarna
og þótt ég viti
varir vera bitlausar
og hafi lesið um nauðsyn þess
að beita framtönnum
af festu
vilji maður losna við fornar slóðir
þá gefst ég upp
og hvísla að henni
mjúkum vörum
það gengur bara betur næst ...

já, það er banalt að
ferðast í lest
með rykfallna hjartasorg í farteskinu